Hiç birşey yapmanıza gerek yok. Sadece eleştirmeniz yeterlidir müzmin muhalif olmak için.

Türkiye gözde ama bir o kadar da ilginç meslek var. Bu mesleklerden biri de müzmin muhalifliktir.

Daha önce megalomana kısaca  değinmiştim. Herkonulog, laf ebesi, kronik muhalif, muhalifin muhalifi, kaldırım mühendisi, siyaset eleştirmeni ve spor eleştirmeni gibi görevsiz görevli, yetkisiz yetkili, sorumsuz sorumlu çok sayı da absürt meslek var.

Aralarında nüans farkı gibi çok küçük farklar var. Müzmin muhaliflikte bunun gibi hiçbir sorumluluğunuz yok, bir bilgi ve teknik bilgide gerektirmez, bir iş yapılırken sesizce izlemek, iş tamamlanınca mutlaka bir hata bularak ahkâm kesmenin ve sadece eleştirmeniz yeterlidir.

Tabi, bunlar ruhsal bir problemin varlığının işaretidir. Bu sadece siyasi bir konu değil, toplumsal bir konudur.

Bizim toplumda %10 üretiyor, %90 tüketiyor. Yönetmek, üretmek zor, eleştirmek kolaydır. Üretmen yok, eleştirmen çok. Dünyada böyle başka bir ülke varmı bilemiyorum.

Bizim, okumak, araştırmak, düşünmek, üretmek gibi kavramlara odaklanmamız gerekir. Bazen eleştiride gereklidir ama nasıl eleştiri? Bir iş yapılmadan önce ortaya konan eleştiri, sonradan ben dedim, ben bildim demenin bir anlamı yok.

Yanlış anlaşılmasın, öz eleştiri, mantıklı muhalefet, yapıcı muhalefete olumlu bakıyorum, gelişme ve ilerleme için gereklidir de.

"Bekâra karı boşamak kolay" deyimimiz var. Bugün daha iyi görüyoruz. Bu toplumsal kronik vakalardan kurtulmayız. Bunlar pandemiden daha tehlikeli. Çözüm sunamayan bir eleştiri, gerçek bir eleştiri değildir. Bir çok yeni kavram hayatımıza girdi ama bir taraftan kronik yüklerimizden de kurtulamıyoruz.

Bir yerden başlamalıyız. Çok şey söylenebilir, oku ile başlayan bir din ve okumayan inananları, herşeyi eleştiren ve hiç birşey yapmayan, üretmeyen müntesiplerine ne demeli, siz değerli kamuoyunun takdirine bırakıyorum.