Seni Özledik Gül Yüzlü Adam!

Siyasi hayatına bir ülkü eri olarak başladı ve dedi ki, "Allah’a vereceğimiz hesapla milletimize ve tarihimize vereceğimiz hesap arasında herhangi bir farklılık ya da çelişki yoktur." İşte bu halka hizmetin Hakk`a hizmet olduğunun özetiydi.

Sonra hayaller kurmaya başladı!

`Bir hayalim var`dedi: "Bütün vatandaşlarımızın, ayyıldızlı bayrağın altında şerefle yaşadığı bir Türkiye hayal ediyorum. Bir hayalim var: Başını örtenle, açanın aynı üniversitede yasaksız, kavgasız kardeşçe yaşadığı bir ülke hayal ediyorum. Bir hayalim var: Kürt-Türkmen, Alevi-Sünni ayrımı olmadan, zengin-fakir ayrıcalığı görülmeden imtiyazsız, sınıfsız, kaynaşmış bir Türkiye istiyorum. Kısacası; Adriyatik’ten Çin Seddi’ne kadar kaynaşmış, güçlü bir Türk dünyası hayal ediyorum. Büyük bir Türkiye hayal ediyorum."

Bu hayalini gerçekleştirmek isterken `bir saniyesine bile hâkim olamadığımız şu dünyalık hayata asla teslim olmam`  dedi ve dik duruşun, adamlığın sembolü oldu.

Gayesi vardı, mefkure adımıydı,  mücadelesine  “İ’lay-ı Kelimetullah için Nizam-ı Âlem davası”  dedi ve kendisine  Peygamberden başka önder, Kur’an`dan başka rehber edinmedi. Secdeden başka yere de asla eğilmedi

`Barzani`yi Diyarbakır’da yargılar, Habur`da asarım!`dedi ve ekledi "Biz, “alt kimlik-üst kimlik” gibi kavramları kabul etmiyoruz. Dinimizde bölücülüğe yer yoktur. Biz, büyük bir medeniyetin mirasçıları olan büyük Türk milletiyiz. Milletimizin bölünmesine, ülkemizin parçalanmasına müsaade etmeyeceğiz."

Yaşadığı sürece etmedi de.

Ve hatta müsaade etmemesi belki de hayatına mal oldu.

Belki nedir artık her şey ortadadır….Evet… evet hayatına mal oldu.

Yani bir yanı Yavuz bir yanı Yunus`tu.

Hz. Ali`nin dediği gibi devletine yapılanı asla affetmedi, müzakere konusu bile yapmadı.

Bugün milletimizin ötekileştirildiği, inançlarından dolayı ölülerin arkasından bile beddua edildiği bir zamanda o, herkesin inandığını açıkça ifade edebileceği, ifade ettiğini serbestçe hiçbir baskıya uğramadan yaşayabileceği ve bütün mezheplerin, bütün inançların, bütün fikirlerin tartışılmaz bir şekilde yaşayabileceği bir Türkiye özlemi için hayatının sonuna kadar çalıştı.

Kürt’üyle, Türkmen’iyle, doğulusuyla batılısıyla, Alevi’si Sünni’siyle birlik ve beraberliği savundu. ``Ortak sorunlarımız var ve onları demokrasi içinde çözeriz.`` dedi.

Yani dış mihraklara `biz kendimize yeteriz, kendi derdimizi kendimiz çözeriz. İşimize karışmayın`  mesajını hep verdi.

Milliyetçiliydi,  'ayırıcı değil birleştirici, çatışmacı değil barıştırıcı bir Türk milliyetçisiydi.'

Üç tarafı denizlerle,  dört tarafı düşmanlarla, iç tarafı hainlerle dolu güzelim Türkiye`de entel-dantellerin etnik propaganda ile ülkeye kimlik aradığı zamanlarda "Bu devlete bir kimlik aranıyorsa, İstiklal Marşı yeniden, defalarca okunmalıdır. Anayasadan daha fazla mutabakat İstiklal Marşımızda vardır."  Diyerek özeti koydu.

Cumhuriyetçi kesilenlere, meydanı kimseye bırakmayanlara, cumhuriyete düşman olanlara   "Bu millet, cumhuriyeti kendi canıyla, teriyle, irfanıyla kurmuştur; onu gözü gibi korumayı, kollamayı herkesten daha iyi bilir." Diyerek herkese mesaj verdi.

Milletin mayasını onu idare edenlere şöyle açıkladı "Bu millet, gömleğini satar ama devletinin yanında yerini alır. Yeter ki, kendisini idare edenlerin samimiyetine, açıklığına inanmış olsun."

"Milletine namlusunu çevirmiş tankı asla selamlamayız." Diyerek darbelere karşı hep dik durdu ama darbe edebiyatı üzerinden siyasi hayatını sürdürenlere de "Ordudan evvel, bu sivil davetiyecilerin kendilerine çekidüzen vermeleri gerekmektedir." Dedi ve takiyecileri, sahtekârları, bozguncuları uyardı.

San ki günümüz siyasetine mesaj olsun diye şunları söyledi "Dava, boş gurur ve hırsların tatmini için yapılan bir koşuşturmaca değil, içtimai, iktisadi, siyasi ve beşeri hayatımızı Hakk’a uydurma davası olmalıdır."

Ve insanlar `o-cu, bu-cu, şu-culukla`   slogan atarken o haykırdı "Devir, bir dev gibi doğrulmak devridir… Zengin toprakların fakir ve ezik bekçileri olarak kalmak yerine, bu coğrafyanın başı dik ve varlıklı sahipleri olarak yeniden dev gibi doğrulalım."

"Eğer Anadolu’da rahat oturmak istiyorsak; o zaman Türkiye, Bosna’da olmak mecburiyetindedir, Kafkaslarda olmak, Ortadoğu’da olmak mecburiyetindedir." Diyerek ülkemizin dış politikasının ne olması gerektiğini, Türk Birliği, Turan özlemini dile getirdi.

Çok çekti, çok zulüm gördü, çok zalimle mücadele etti. Ama asla devletine küsmedi, bunu şahsi mevzu yapmadı, şikayet etmedi..3.5 ay değil yıllarca hapis yattı ama asla  onu bunu yapanlara karşı intikam hırsına bürünmedi.

Ve sitemini şöyle dile getirdi, "Gençliğim dedim, “Ver” dediler. İstikbalim dedim, “Yok” dediler. Kanım dedim, “Dök” dediler. Canım dedim, “Milletin” dediler. Sevdim dedim, “Suçtur” dediler. Ve çığlıkla yarıldı karanlık; sevgimi çarmıha gerdiler."

   Düz durdu,

   Düz yürüdü,

   Dik durdu,

   Doğru gitti…

Bunu hazmedemeyen zebaniler onu zindanlara atarken, çarmıhlara gererken üşüyordu ve o üşüme ile "Bir kar tanesi olsam, Mekke’ye düşmek isterdim." Diyerek yürek yangınını dile getirdi.

Ve bir Mart sabahı milyonlarca kar tanesinin içine düştü…

Bir ihanetin, bir şerefsizliğin, bir suikastın açık açık tarihine şahit olurken benim gönlümde şu satırlar düştü;

   ` Yine her yerde kar var

    Gözyaşımla düşüyorum

    Sen ne yaptın bana kar

    Şimdi bende üşüyorum!...`

Sonra dedim ki, benim yakından tanıdığım, imanından ve vatanperverliğinden şüphe etmediğim Sivas`ın o yiğidini bir de oğluma anlatayım, ona vasiyetim olsun cümleler şöyle kağıda düştü;

        `Ey oğul!

        Vasiyetim odur ki;

        Muhsin gibi üşü ki,

        Yiğitce anılasın

        Muhsin gibi üşü ki;

        Cehenette ısınasın.`

Ebediyete intikalinin bir yıl dönümünde daha Muhsin Yazıcıoğlu`nu rahmet, minnet ve dualarla anarken elbet birgün ona yapılanların hesabının sorulacağını yineleyerek, ülkemizin geldiği şu noktaya yine onunsözleri ile noktayı koyalım

Merhum diyordu ki; "Önümüzde iki seçenek var: Ya ibret almayanlar gibi tarihin tekerrürüne seyirci kalacağız ya da bu ezberi bozacağız. Biz, ikinci yolu seçiyoruz."

Yiğidimin ruhu şad olsun, ikinci yolu seçenlere selam olsun.

Selçuk Düzgün