Türk milletinin nezdinde dört ocak canından önde gelir, bunlar için her şeyini feda eder.

Bunlar;

Devlet ocağı,

Asker ocağı,

Aile ocağı ve

Kâbe’dir.

Bunlara milletimiz büyük saygı, hürmet ve kalpten bir bağlılık içindedir. Bu dört ocak milletimiz için hiçbir varlığa asla feda edilemez ve yolunda seve seve can verilir, mükafatı Allah'tan beklenir. Kimseni aklının ucundan geçmez bunlara kem gözle bakmak, bakanlar için bizim bu davranış nezdimizde büyük suç olarak addedilir. Bu minval üzere peygamber ocağı olan askerlik ve Mehmetçik gözbebeğimizdir. Çünkü can ve mal emniyetimizin, hürriyet ve bağımsızlığımızın, namus ve şerefimizin, haysiyetli yaşamamızın olmazsa olmazı görülür. Askerlerimizin bu ölçekte şehit edilmesinin en acı tarafı şüphesiz can kayıplarıdır ancak caydırıcılık ve terör örgütü ve arkasındaki güçler açısında bu durumdan bir başarı hikayesi çıkaramamaları çok önemlidir.

Terör karşısında asker kaybının çoğalmasının terör örgütünü ümitlendirme ve terörle mücadelenin ömrünü uzatıcı bir tarafı vardır ve tehlikelidir. 1979 PKK'nın Eruh baskınıyla başlayan terör eylemleri karşısında zaman zaman zafiyet yaşanmıştır.

Son yıllarda Türk Silahlı Kuvvetlerinin başarılı operasyonlarıyla köşeye sıkışan terör örgütü insanlık dışı katliamlarına bir yenisini eklemiştir. Batılı sözde müttefiklerimiz amalı, fakatlı mesajlarla geçiştirmişlerdir. Ayrıca TBMM'deki terör örgütünün siyasi uzantısı olan parti ve kişilerin varlığı asla kabul edilemez ve gecikmeden üzerine gidilmesi gerekli bir konudur. Durum gösteriyor ki Türkiye’nin güçlenmesinden rahatsız olan emperyalist güçler kendi coğrafyamızda dışarıyla ilgilenmememiz ve içeriye kapanmamız için terör örgütü üzerinden bize saldırıyorlar. Terör örgütünün ümidi kalmadı, dört sebepten dolayı teröre devam ediyorlar;

Patronlarından korkuyorlar,

Gidecek yerleri yok,

Yapacakları başka bir işleri yok

Ve, başlarındaki Ermenilerin Türk düşmanlığı.

Bu şartlarda terör örgütünün ölmekten ve bulundukları yere gömülmekten başka şansları yoktur.