YENİ BİR EĞİTİM DÖNEMİ DAHA...

Tarih, 4 Mayıs 1920...Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükûmeti’ne bağlı illerde, , 3495 ilkokul ve 3316 ilkokul öğretmeni var.

Cumhuriyet döneminin en başında, minicik bir eğitim ordusu ile işe başlanılmış. O dönemde, Türkiye Cumhuriyetinin %90’ı okuma yazma bilmiyormuş.

Bu yüzden olsa gerek inkılâplara önce eğitim alanında başlanılmış. Dağınık durumda olan eğitim kurumları Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile birleştirilmiş, ilköğretim mecburi hâle getirilmiş, eğitim devletin kontrolüne geçmiş.

1928’de Latin Türk harfleri kabul edilmiş. 1929’da ilk mektep talimatnamesi yayımlanmış. 1936’da ilköğretimde yeni düzenlenme yapılmış ve Türkiye Cumhuriyeti’nin eğitim politikası genel olarak uygulanmaya konulmuş.

Türkiye’nin 1946’da çok partili hayata geçmesiyle de 1948’de yeni bir eğitim programı uygulanmış. Demokratik anlayışa daha uygun bir eğitim sistemi benimsenmiş.

Artan ihtiyacı karşılamak için öğretmen yetiştiren yeni okullar açılmış. Öğretmenlik mesleğinin önemi artırılmaya çalışılmış.

İlkokulların bütün köylere ulaşması hedeflenmiş, okulsuz ve öğretmensiz yerleşim yeri kalmasın diye uğraşılmış.

Başlangıçta küçücük olan eğitim ordusu, bugün 700.000’i bulmuş. Mecburî eğitim, 1+4+4+4 şeklinde uygulanmaya başlanmış.

İktidara gelen hükûmetlerin çoğu eğitimi öncelikli konu hâline getirmiş, önemli yatırımlar yapmışlar, dev çalışmalar gerçekleştirmişler.

Bu çalışmalar, sevabıyla günahıyla uygulanmış, çok büyük sıkıntılar yaşanmış. Hatta, bazı nesiller, bile bile, göz göre göre harcanmış.

Yapılan yanlışlıklar sonucunda, kalkınma hareketlerinin bir kısmı boşa gitmiş.

Türkiye’nininsan kaynakları ve maddî kaynakları heba edilmiştir. İlerleme, kalkınma olacağına ekonomik krizlerle, askerî darbelerle uğraşılmış. Her alanda olduğu gibi eğitimde de geri kalmışız.

Yüksek öğretimde de büyük sıkıntılar yaşanmış ve bu sıkıntıların önemli bir kısmı hâlâ devam etmektedir. Üniversite kapısına dayanan milyonlar, dersaneler, boşa harcanan yıllar,milyarlar(trilyonlar) ve diplomalı işsizler... bunların sadece  birkaçıdır.

Eğitimde alt yapı yetersiz olduğu için milletin eğitim talepleri karşılanamamış. Mecburiyet karşısında, iki yılda bir değiştirdiğimiz bir sınav (eleme) sistemi oluşturmuşuz. Üstelik gençleri, ne ölçtüğünü tam olarak anlayamadığımız sınavlara girmeye mecbur tutmuşuz.

Sonuçta, milletçe rahatsız olduğumuz  bir eğitim sistemine sahip olmuşuz.

Aslında eğitim o kadar önemli bir konudur ki yüce yaratanımız Allah(C.C.) bile sevgili peygamberimiz Hz. Muhammed’e(S.A.V.) ilk emri, “Oku(İkra)!”   demiştir.

Okumak yani eğitim bu kadar önemliyken biz  konunun önemini hâlâ anlamamış gibi davranıyoruz. Örneğin, 15 Eylül’de okullar açılırken Millî Eğitim Bakanlığı, 12 Eylül’de Ortaöğretim Yönetmeliği’nde değişiklikler yapıyor.

Adama demezler mi? “Bütün yaz ne yaptın? Niçin okulların açıldığı, her hazırlığın tamamlandığı, bitirildiği zamanda değişiklik yapıyorsun?

Bu çok basit ve en son yaşanan örnek olduğu için söylüyorum. Bunun gibi daha yüzlerce örnek verebiliriz.

Söylediğim gibi millî eğitim bir devletin en önemli konularından biridir. Bu yüzden plânlı, akıllı, tutarlı ve düzenli hareket etmek gerekir. Kafana eseni yaparsan eğitim sistemi daha çok bozulur ve işin içinden hiç çıkılmaz.

Sonuçta olan insanımıza, bize, bugünümüze ve geleceğimize olur.

Büyük bir güç olan öğretmenlerimize ve onların sayısız sıkıntılarına hiç değinmedim. İnşallah sonraki yazılarımda onlardan da ayrıntılı olarak bahsedeceğim.

Yeni başladığımız 2014-2015 öğretim yılının milletimize, öğretmenlerimize ve evlatlarımıza hayırlı olmasını diliyor, sıkıntılarımızın azaldığı günlere kavuşmayı Allah’tan temenni ediyorum...