UÇURUMUN KENARINDAYIM HIZIR

Koşturmaktan, hırslarımızdan, geçim derdinden bazen de kin ve öfkemizden yaşadığımızıunutuyoruz.

İlginçtir, ömrümüzün çok sınırlıolduğunu bile bile yaşamayıunutuyoruz.

Bu fani dünyada yaşayan en çok yüz, yüz elli yıl yaşamış; gerisi, elli,altmış, yetmişdeyince sonsuza giden bir gemiye binmiş, gitmiş.

İşte bu faniliği, geçiciliği arada hatırlatmamız, ona göre kendimize, hayatımıza şekil vermemiz gerekiyor.

Ben de bu hafta, fani bir dünyada yaşadığımızıhatırlatmak istiyorum.

Hepimiz ama hepimiz, büyük şair Ömer Lütfü Mete'nin dediği gibi "uçurumun kenarındayız."

Her an, dünya ismini verdiğimiz ulu kalenin burçlarından birinden ölüm dediğimiz "derin yara" düşebiliriz.

Sonrası, yaşayanlar için şimdilik kısmî bir bilinmezlik...

Evet, bilinmezlik...Çünkü, sonrasında karşılaşacaklarımızı, yüceler yücesi Allah'ımız, kitaplarıve peygamberleri vasıtasıyla bize hep hatırlatmış.

Sonrasında kısa, bir göz açıp kapama kadar gelecek olan hayata aldanmayın, demiş.

Demişama biz insanlar, bunu hemen unutmayıtercih etmişiz.

Sonrasınıgöremediğimiz için de yaşamayıhep ıskalamışız.

İçimizde yüreği farklıçarpan bazıinsanlar, bu geçiciliği ve asıl hayatıbize, bazen duygu kokan şiirleriyle bazen de bir tüyün dokunuşu gibi olan kelimelerle bize hatırlatmışlar.

İşte onlar, bedeni küçük ama yürekleri büyük şairlerden, gönül dostlarından çok ayrıkalmamak gerekiyor ki hayatın acımasız çarklarıarasında kalıp un ufak olmayalım.

Yaşadığımız her anın sonsuzluğu kazanmak için bir fırsat olduğunu unutmadan hem bedenimiz hem de ruhumuz için yani büyük AŞKAvuslat için yaşayalım.

Hak vaki olup uçuruma düştüğümüz zaman da gerçek ve baki olan hayatta, cennet bahçelerinden bahçeler beğenme hakkımız olsun.

Uçurumun kenarında olduğumuzu bana da hatırlatan sevgili gönül erbabı Cengizhan ORAKÇI üstadımız başta olmak üzere bütün şairlerimize sonsuz selam olsun...