Rahmetli Mahir Kaynak Hoca ile röportaj yapmak üzere yanına gitmiştim.  (Tahminimce 2007-10 arası bir yılda) Gündemde ABD’nin Irak’a yaptığı harekât ve buradaki çatışmalar vardı.

Bu sıralarda, ABD Esat rejimini sıkıştırıyor, demokrasiye geçiş dalaveresiyle Suriye’yi istikrarsızlığa sürüklemeye çalışıyordu. Ben dedim ki; Hocam burada bizim için iki yol var gözüküyor: 1.si Esat rejimini korumaya çalışmak, ABD sıkıştırdıkça Suriye’nin Türkiye’nin kontrolüne girmesini temin etmek, 2.si de Türkiye şayet ABD’yi durduramıyorsa, frenleyemiyorsa,  ABD ile pazarlık yapmalı Lazkiye, Hama Humus –Deyrizor hattı bizde kalacak şekilde Kuzey Suriye’nin Türkiye’ye bırakılması istenmelidir, dedim.

Hoca ABD’nin Irak ve Suriye’ye müdahalesi Türkiye’ye büyük fırsat açmıştır, cesaretle ve akıllıca hareket edilirse Milli Mücadele döneminde elde edilemeyen haklarımızı alabiliriz mahiyetinde bazı şeyler söyledi.

{Bu konu ile ilgili olarak kendisinin dikte ettirdiği ve benim hazırladığım kitabı uygun bir tarihte Prof. Deniz Ülke Hanım’ın da iznini alarak yayınlamayı düşünüyorum. Hoca bir ara zamanlamasını uygun görmediği için beklet yayınlama demişti.

Daha sonra (aradan iki sene geçince) yayınlayabilirsin dedi.} Hoca’nın benim düşünceme ilavesi veya itirazı iki yönlü oldu. Birincisi Davutoğlu’nun Malezya (İngiliz) ekolünden geldiği ve alacağı kararlarının bağımsız veya isabetli olmayacağı yönündeki endişesi…

İkincisi Türkiye’nin Batıda da Balkanlara doğru da büyüyebileceği, Yunanistan ile birleşebileceği yönündeki o tarihlerde bana ilginç gelen bir değerlendirmesi oldu. Hoca Yunanistan’la birleşme meselesini söyleyince gerekçelerini sordum.

Dedi ki; Yunanistanlılarla-Rumlarla muazzam bir kültür benzerliğimiz var. Yeme, içme, müzik, zevkler her şey aynıdır. Birleşmek zor olmaz. Yunanistan’ın nüfusunun en az yarısı Türkiye’den gitmedir. Mübadele halkıdır. Hatta Ortodoks Hıristiyan olan Karaman Türkleri Selaniklilerle değiştirilmiştir.

Bunlar Gagavuzlar gibi Ortodoks Türklerdir. Anadolu kültürü ile bunların kültürü aynıdır. Bir tarihlerde Yunanistan’da başbakan olan Karamanlis Türk asıllıdır dedi. Ayrıca Yunanistan kurulduğu günden beri kendini iyi yönetemiyor (Devlet yönetim tecrübesi yoktur.), iktisadi olarak iflas ediyor, o coğrafyalar Türkiye ile birlikte olursa birleşik bütünlük ve kendi kendine yeterlilik oluşuyor, dedi.

Ben Mahir Hoca’nın bu değerlendirmelerine şaşırmıştım. Hoca böyle bir vizyonu nereden çıkarttı, böyle bir kanıya nasıl vardı, onu anlamakta müşkülat çekmiştim. Hatta 90’lı yılların sonuna doğru Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in Bulgaristan Başbakanı’na sınırları açalım birleşelim diye bir teklifte bulunmuştu, bu teklifi Bulgaristan kabul edememişti. Bu hadise aklıma geldi, söyledim.

Bunun olabilmesi için Bulgaristan’ın Rusya’nın yörüngesinden çıkması Batının buna izin vermesi gerektiğini söyledi.  Hatta ben Hocam dedim SSCB (Doğu)-Batı zıtlaşması bir göz boyama (illüzyon), bir vehim mi dedim. Tebessüm etti.

Doğu Bloğu dağıldığı zaman Romanya, eski Yugoslavya, Arnavutluk, Bulgaristan boşluğa düşmüş, Türkiye’nin çekim gücüne girmişlerdi. Fakir ve bitkin durumdaydılar.

Bu ülkelerin alel acele Avrupa Birliği’ne sokularak Türkiye ile iş yapmalarının ve birleşmelerinin önüne geçildiğini gördük.

Geçenlerde Vasfi Kocabey Hocamız beni aradı. Dedi ki “Dimitris Kiçikis” diye bir Yunan tarihçisi (Türkolog) var ismini duydun mu?

Yok, duymadım, Hocam dedim. Bu adam ABD’de Kanada’da çeşitli üniversitelerde görev yapan Yunanistanlı bir Türkolog’dur. Bir araştır, bununla ilgili bir yazı yaz dedi. Vasfi Hoca’nın bu sözünden sonra “Dimitris Kiçikis” in görüşlerini araştırdım, bu araştırmadan sonra Mahir Kaynak Hocamızın “Türkiye-Yunanistan” birleşmelidir tezinin kaynağının kim olduğunu öğrenmiş oldum.

Dimitris Kiçikis meselesine girmeden önce Vasfi Hoca’mızın anlattığı bir hatıratı (anekdotu) naklederek konuya girmek istiyorum: Mübadele esnasında Manisa-Aydın taraflarında bir Rum bakkal eşyalarını topluyor, Yunanistan’a göç edecek, tam o günlerde iki tane Türk atlı çıkıp geliyor. Rum Bakkala diyorlar ki; sizin gideceğinizi duyduk, acele geldik, bizim bu dükkâna şu kadar borcumuz var ödemeye geldik.

Adam defteri açıyor, bakıyor bunların ismini göremiyor. Diyor ki biz Müslümanların borcunu deftere yazmayız, onlar unutmaz kendileri getirirler. Sizin isminiz defterde yok. Adamlar diyor ki; biz borcumuzu biliyoruz, ne kadar olduğunu da sana söylüyoruz.

Al paranı, hakkını helal et. Adam alacağını alıp Yunanistan’a göç edip gidiyor. Bu zatın oğlu Yunanistan’da okuyor, avukat çıkıyor, 1950’li yıllarda babasının hatıra defterlerini yayınlıyor. Bu olayı sitayişle yâd ediyor. 
Rahmetli İsmail Hami Danişmend’in “Garp Menbalarına Göre Eski Türk Seciye ve Ahlakı” isimli kitabı aklıma geldi. 

Bu ahlakımız nasıl bozuldu, hırsızlık, dolandırıcılık nasıl kanıksanır hale geldi. Bunun cevabını 1939 yılı başında TBMM’de Atatürk’ün değişmez İçişleri Bakanı Şükrü Kaya söylüyor: “ Bu memlekette a’dan z’ye her şey bozuktur.”
80-100 seneden beri Kemalist çözümlemelerle idare ettik, artık yeni bir kültür devrimi yeni bir ahlaki çıkışı yapmak zorundayız.

Bu meseleyi geçenlerde yapılan infaz affı meselesi ekseninde ele alıp değerlendireceğiz. Bu konuyu Bahattin Cebeci Ağabeyimizin de bulunduğu bir ortamda “Birlik Vakfında” gündeme getirdim. Sen bu sorunun cevabını biliyorsun dediler, tartışma kapandı.

Bundan sonra ele alacağımız “Kültür iktidarı olmak, milli dayanışmacı, yüksek ahlaka dayalı bir şuur oluşturmak, bu vasıfları içte ve dışta yaymak” nasıl olacaktır, bundan sonraki yazılarımızda ele alıp değerlendireceğiz.