Kutlu Gece
O gün ölüm kalım savaşı değil, o gün yeniden diriliş günümüzdü. Kendine gelme, özüne dönme günü…
Azerbaycan Türk`leri bir millet olarak yeniden doğuyordu o gece …
O gece iki tarafta Türk'lükten nasibini alıyordu. Yetmiş yıllık bir sus döneminden sonra kendimizin farkına varmaya başlamıştık.
Türkler Ergenekon`dan çıkıyordu o gece…
O gün Son bulan her hayatta binlerce can yeşeriyor,binlerce beden hayat buluyordu.
O gün biz ölüyorduk ama karşılığında bağımsız bir Türk devleti, Azerbaycan`ımız parça parça diriliyordu.
Rus tanklarının paletleri altında ezilerek, Tanrı Dağlarına yükseliyordu Tinimiz.
O gece Büyük Buluşma vardı. Yetmiş yıl önce kaybettiğimiz benliyimizle ,bastırdığımız milli ruhumuzla, yetmiş yıl sonra kanlı harp meydanında buluşuyorduk o gece.
Yetmiş yıl özünden, sözünden, kaleminden, silahından, kılıçından, kuşağından alı konulmuş bir millet, Mete Han'ın, Atilla'nın, Oğuz Kağa'nın ruhuna bürünmüştü o gece.
Tarhi sil baştan yazıyorduk.
Özgürlüğün nasıl kanla alınışınınn, ruhunu kaybetmiş bir milletin titreyip özüne dönüşünün destanını yazıyorduk.
Aşkın, sevdanın ve Vatanın nasıl korunup, nasıl yüceltildiğini tarihe kaziyorduk o gece.
Kutlu olsun …
Ey Şehidim yüceldiğin en yüksek mertebe, Şehitlik merteben, Şehadetin kutlu olsun.
Kutlu olsun ...
Ey büyük milletim, dünyaya ders verişin ,tokat atışın,imperyalistleri kendine getirişin ve özüne dönüşün …
Kutsal 20 yanvar (ocak) gecen kutlu olsun …
Acı, facia değildi … Şeref, namus, vatan ve millet meselesiydi.
Ölünmez mi …?