KIRIN İÇİNİZDEKİ PUTLARI!
Ey benimle aynı sınıfı paylaşan canlı kardeşim!
Bak yine beddua okuyamadım, şiir okudum, gazel okudum…
İnsan demek; düşünmektir, duygu sahibi olmaktır, sevmektir, sevilmektir…
Oysa biz; biz birbirimizi sevmeyen bir canlı sınıfı haline geldik.
Herkes haklı ve herkesin karşısındaki haksız!
Bir sürü rollere saplanmış hayatımız, dışımıza gülüyoruz içimizde hesaplar...
Herkes herkese düşman, kimse `suç birazda ben de` diyemiyor.
Ve korku çemberindeyiz!
Herkes herkesten korkuyor, herkes herkese şüpheyle yaklaşıyor.
İnsan denilen canlı sınıfında parça parça olmuş bir haldeyiz.
Şöyle bir etrafınıza bakın dünya dediğimiz bu geçici mekânda kan, gözyaşı, zulüm almış başını gidiyor.
Böyle bir dünyada İnsani varlıktan söz edilebilir mi?
Oysa insan demek; müşterek inanç demektir.
İnsan demek; şahsiyet demektir.
İnsan demek; ruh sahibi olmak demektir.
Ruhsuzlarla dolu bir panayırdayız.
Yiyip, içip eğleniyoruz..
Okadar kalabalığız ki, yalnızların farkına varamıyoruz..
Görünün o ki; bir canlıya insan demeyi referans kılan yaratılış şekli değildir!
Onu insan kılan terbiyesi, duygusu ve ahlakıdır…
Bu itibarla bütün mesele şuurlanmak; bütün meselelere açık olmak, bütün meselelere açık olurken de sırtını bir şahsiyete, bir ahlaka dayamak.
İnsan demek; Sevdasını kulağına okunan ezan ile anlamak, arkasından okunacak selaya hazır olmak demektir.
Bazıları insanlığı, görev, statü, diplomaya eş değer buluyorlar.
Hedef koymuş kendine ve daha çok genç; Diploma alacak, makam sahibi olacak, kariyer yapacak…
Ne olur diploma alamasa, kariyer yapmasa ? Ölür mü?
Bunları almak bir başarı mıdır?
İnsanlıktaki paydası nedir bir sonuçların?
Ay kardeşim sen diploma almak için mi geldin bu dünyaya, kariyerin için mi çırpınırsın?
Bir hilal uğruna, Hakk`ı tutup kaldıramasan bunlar neye yarar?
Hem sen bilir misin diplomasız kınalı kuzuları?
O okulunun kapısındaki emektar bekçinin senin gibi kaç diplomalıyı yola saldığını ve kaç diplomasız mezar bekçisinin senin gibileri karşıladığını bilir misin?
Okumayı ibadet saymasan alacağın mevki en açlak kademedir.
İnsanı tanımak, insan olarak tanınmak mı istiyorsun?
Ozaman ; Acıları bileceksin. Sevinçleri, sevdaları, nefretleri, hayalleri yani ruhi yanları bileceksin
Ruhi yana merak salmayanın ruhu mu vardır?
Sen insan olmadan, nasıl bulacaksın insan dostunu?
Gel yüreksiz olma, imansız olma…Önce İnsan ol!
İnsan olmak; Aydın olmaktır?
Sana bir sürü aydın sunacaklar `insane` diye sakın kanma!
Zira ; Kendi vatanına kurşun sıkandan, korkaktan, kaçaktan, alçaktan ne aydın olur ne insan!
İnsan demek; Put kırmak demektir.
Ve bilir ki İnsan ; Yeni bir dünyanın, daha güzel bir dünyanın yolunu açmak için önce içindeki putları kırmak lazım...
Gel ey güzel olan canlı!
Kır içindeki putları.
Sen İsmail olmasanda bilki, atan İbrahim`di!
Gel atana ceddine layik olki, neslin insanlaşsın.
Selçuk Düzgün!