"İSA İSTEMİYORSANIZ...; İSLAM VERELİM.."
Emperyal kan içicilerin müslüman coğrafyalarda oynadığı müsamerenin adı..; tam da bu...
İsa pazarlayıp altın toplarken paranın şehvetiyle tanışan vahşetin çocukları.., pazarlanacak İsa'yı da.., altın sahibi yerlileri de kendi elleriyle yok ettikleri için..; makas değiştirirler... Ojeler sürerler tırnaklarına.., ölüm kusan namlulara çiçekler iliştirirler...
Zira; sınai üretimde kar oranı düşmüş.., batılı ekonomiler sanal haz üretimine geçmiş..; ancak, ürettiği sanal hazların pazarlanması; doğunun coğrafyasında orta doğulu reflekslerin iğdiş ettiği ..; sözüm ona, islami bir tereddüde toslamıştır... Kucağına alacağı aşufteye gül uzatmasını iyi bilir şehvetin çocukları... Kur'ani retorikten ve metodolojik bağlamından kopardığı yeni bir din inşaına girişir batı..; İslam'ın protestan yorumudur bu ve ihyası için "profesyonel müslüman" tipolojisine ihtiyaç vardır.. "..GÜÇ SENDE.." diye haykırır servetin devleri... Evet..; güç "profesyonel müslümanlardadır" artık.. Zamanla..; imanlarını hırsızlığa, imanlarını zulme, imanlarını şehvete dönüştürmekte ve fakat ısrarla Müslüman kalmakta ustalaşır doğunun aşufteleri...
Ve iblisin kulesinden bir nara yükselir..;
"İSA İSTEMİYORSANIZ İSLAM VERELİM. ."
"Profesyonel müslümanlar" vecd içinde katılırlar koroya... "TEKBİR....."
Bu arada; boğazlayanın Tekbir'iyle; boğazladığının Tekbir'i karışır şehvetin uğultusuna...
Yazık oldu iman coğrafyamıza....
****
HAİNLİĞE ÖVGÜ
Eleştiri ahlakı; genel ahlakın olan biteni kendi mantıksal sahasında yorumlama biçimidir. İlkeleri ahlakın beslendiği ilkeler; üslubu edebin kullandığı üsluptur. Eleştiride içeriği; niyet ve kullanılan üslup birlikte doldururlar. Üslubu belirleyen niyettir ancak tamamını disiplinize eden ahlakın genel dokusudur; son yıllarda kaybettiğimiz ve bugün yana yakıla aradığımız işte budur. Üzülerek söylemek istiyorum ki bugün siyasi eleştiride niyet ahlaktan kopmuş ve üslup “amigo sakilliğine” taşınmıştır. Bu üslubu edebine uygun çatması gerekenler evvel emirde mührü elinde tutanlardır.
Duruşumuzu, idrakimizi ve ufkumuzu genişletecek her düşünceye saygı eleştiri ahlakının ön şartıdır. Eleştiren ya da eleştirilen; ön yargının soframıza koyduğu şablonlarla karşıdakini itham hakkına sahip değildir. Eleştiriyi çamur atmaktan farklı kılan mantıksal bir silsileyi takip ediyor oluşudur; düşünsel dayanağı, teorik zemini, erdemsel arka planı vardır.
Bugün ideolojileri bütün zamanlara taşınabilir kılan; eleştirileri önyargısız algılayış, dikkate alış ve değerlendirmeye açık oluş kabiliyetidir. Eleştiride küfür ya da hakaret eleştirinin mesnetsiz oluşuna ve niyet defosuna işaret eder.
Bugün muhtevası çalınmış kavramların siyaset sirkine dönüştürdüğü ideolojik coğrafyamızda; eleştiride üslup ahlaktan kopmuş, yaralayan, tahrip eden, aşağılayan bir testereye dönüşmüştür. Siyasi yapıların bütün samimiyetine, ideolojik geçmişine ve niyet halisliğine rağmen son dönemde yeşeren ufuk tazeleme, inanç tazeleme ve hedef tazeleme arzusunun; hain üreten bir mekanizmaya dönüşmüş olması bu yüzdendir.
Dün aynı bayrağı, aynı göndere çeken gönül insanlarının bugün birbirlerine karşı kullandığı üslup; Milli vicdanı yaralamaktadır. Unutmamalıyız ki ideolojik duruşumuzun, siyasi duruşumuzun her köşesinde farklı düşünsek bile aynı tekbirle, aynı bayrağa sarılacak olmak hiçbir eleştirinin yıkamayacağı kutsal bir müşterektir ve eleştirenler ile eleştirilenler arasındaki mesafe bir MERHABA kadardır.
Eleştiri ahlakının sahasından ve eleştirilen konunun mantık çerçevesinden kopmadan elbette konuşacağız, tartışacağız, istişare edeceğiz. Unutmamak gerekiyor ki ufkumuzu genişletecek, hedefimizi büyütecek, birliğimizi pekiştirecek her eleştiri mübarektir.
Bugün karşılıklı kullanılan üslubun yanlışlığına rağmen Milli vicdan; bu eleştiri hengâmesinden kendi sesini bularak çıkacak, daha çok BİR olacak ve çağını kucaklayan bir siyaset etme üslubunun dilini inşa edecektir.
S. Ağa Baydili
siyasetcafe.com