Acının bilinci
Acıyı hissetmek demek,içimizde ki ilk kurbanı görmemiz anlamına gelir;ama bu,bize o acıyı vereni deşifre edeceği için yapılmaması gereken bir şeydir.
Bütün yıkıcılıkların ve şiddetin başlangıcı buradadır.
Eğer insan kendi acısını hissetmiyorsa, onu başkalarında bulmaya çalışır.
Kendi acımız olan, ama ancak başkaları üzerinden hissedebileceğimiz bir acıyı inkar edebilmek için,başkalarını, denğimiz olan kız ve erkek kardeşlerimizi cezalandırırız;hem de kurbanı acı çektiği için aşağılayarak.
Kendi kurban konumumuza karşı duyulan nefret, insanlarda, sevgi yerine bir yalanla kandırıldığı için intikam almaya çalıştığı için ortaya çıkan, kendisini ve başkalarını yok etmek, yaşama son vermek dürtüsünün temelini oluşturur.
Bir zamanlar kendileri de kurban konumun da olan insanlar bu dönğüye sıkışıp kaldığı içindir ki cezalandırma çözüm olamaz.
Bu elbette, cinayetin ve aşağılamanın hoş görülmesi anlamına gelmiyor.
Tavır almalı, Hayır demeliyiz.
Fakat bu noktada sorun çıkacaktır,çünkü insanlar genellikle nefreti bu şekliyle fark etmez ya da fark etmek istemez.
İzleyenler,kurumlar, ve politikacılar,bunu bir gençlik taşkınlığı ya da münferit bir olay olarak bi itiş kakış olarak hafife alıyorlar.
Bu yüzden demokratik bir toplum için tehlike olan şiddete karşı
mücadele yetersiz kalıp,telafisi imkansız sonuçlara sebebiyet veriyor.
Nefreti adlı adınca ve sonuçlarının vahşeti olarak anlamalıyız ki, bunu gören, ama yeterince utanç hissetmeyenlerin içinde utanç hissi uyandıralım.
Toplumumuzda onca insanın içinde bulunduğu, kendine zarar verme dönğüsünü kırmanın tek yolu, acının bilincine varmaktır.
Sizce Son kurban Özge can için serğilenenler bir bilinç halimidir, yoksa kurbanların kurbanda kendilerini bulmasımıdır?
Çünkü ben kimsenin acının bilincinde olduğuna inanmıyorum.
*********************************************************
Bir inssan, kendi acısının bilincine varmadıkça,insan olmayı
başaramaz.
Olsa olsa insanı taklit eden,işlevsel bir mekanizmaya benzeyebilir.
Buna karşın acıyı hissedebilenler,bireyselliklerini,canlılıklarını ve yaşama karşı duydukları sevgiyi cebasını sürdürürler.
Diğerleriyse, yaşamlarını, intikam almanın eziciliğine adamak suretiyle bu çabadan vazgeçmişlerdir.